Als het leven te snel gaat
de woorden te veel
de mensen te druk
de lat te hoog
Dan zet ik graag mijn duikmasker op
en laat ik mij langzaam zakken
in de diepzee
ik vertoef graag daar
waar er niets is
en ook alles
waar alles vertraagd
waar ik niet constant
opgejaagd
Waar mijn lijf gedragen wordt
en tegelijk toch de richting kan bepalen
waar mijn eigen ademhalen
het enige ritme is dat me drijft
waar schuilt
wat niet boven water durft te komen
daar waar dromerige vissen
niets voor mij beslissen
maar gewoon
door hun aanwezigheid
ik ten volle gedijt
in mijn zijn